Friday, February 15, 2008

στον φίλο "trancer"


Έγραψε:

Μικρέ μου, οι δρόμοι απλώνονται ως το τέλος

Είχες απ' την αρχή μια ιδέα.
Πως συσσωρεύεται η σκόνη
στα παπούτσια.

Καθισμένος στο παγκάκι
ξένη πόλη ουρανός
δέντρα, πάπιες
στο ραδιόφωνο -ας πούμε- 3:22pm

Oι διαδρομές εκείνες, γύρω από το Σάλφορντ
είναι παλιές
ανήκουστες
Μοιάζει να γίνεται το ίδιο λάθος, κάθε φορά
με το νέο φοιτητή

Ψάρι ξύδι πατάτες κατ' εξαίρεση
επιστροφή από την πατρίδα, απώλεια στη διαδρομή
χοντρό μεθύσι, ηλεκτρικό όνειρο
Εκείνο το πρωί χέστηκες
έπειτα, η νεαρή με νευρική ανορεξία,
επίθεση -σου ανοίξαν παραλίγο την πόρτα-
κοιμόσουν μια ολόκληρη βδομάδα
νοσταλγούσες μιαν εικόνα του '50
μια φωτογραφία της
τραγουδούσες στίχους του ανόητου τροβαδούρου
της πατρίδας

Το ταλέντο στην περίπτωσή σου λειτουργούσε σαν παγίδα

Όμορφη διαδρομή γύρω απ' το Σάλφορντ
έτρεχες όλη νύχτα
ανίκανος να συνεννοηθείς για μια φιλανθρωπία
αψηφούσες τον σκοπό της διαδρομής
να αποφοιτήσεις
να παντρευτείς
να πάρεις άδεια παραμονής
να γυρίσεις

Με κουρεμένο το κεφάλι
σκουλαρίκια
ζωγραφιστά κόκκινα φρύδια
έτρεχες πλάι στο ποτάμι
στην ομίχλη

Κανείς δεν έχει κάτι να πει
αν είχες κρυφτεί
ο Γεώργιος, η Σάλλυ
ο Όουεν
Χαλ μια πόλη
μια γάτα
"stupid"

Γέννησε 2 παιδιά

Αρσενικό, αρσενικό
Το δεύτερο έπεσε στα νύχια
του άγριου μαύρου γάτου από δίπλα
στη μεγάλη πόλη
πήγαινες πάλι
πήγαινες μέσα στη νύχτα
Αμέτρητες οι συναντήσεις
τα πολυσύχναστα μέρη, τα έρημα καλντερίμια
τακ-τακ τα βήματα

Συνέχισε
σταμάτα
σου μιλούν

Αντιμιλάς σε αστυνόμους
μούτρωσες στην πορτιέρισσα
χόρεψες στολισμένος με ένα χειροποίητο περιδέραιο από νήματα
περιστοιχισμένος από τη νύχτα
περιεργάστηκες τα θηλυκά αγόρια
που ανήκαν στο χαρέμι του λευκού κυρίου

Αλλόκοτη ζωή
και περπατούσες ώρες ως επάνω
για να πλαγιάσεις στο ιώδες δώμα που έβλεπε σε αυλή σχολείου
σου άρεσε η βροχή
στη θέση του λωτού και να διαβάζεις

Με μια κιθάρα συνεχώς όλο άγχος πριν παίξεις
διάθεση για αμέτρητα τραγούδια
αποχή από το κρέας
εξάρτηση από αυτά
θλίψη
ανάταση
περίπατοι

Φίλε μου, απόψε σκέφτηκες πως έγινε να είναι ατέλειωτοι οι δρόμοι

ο μόνος περιπατητής
αντέχει ακόμη
όμως δεν βγαίνει -γνωρίζοντας πόσο μεγάλη η απόσταση.
Τα ίδια πόδια, ίδια μάτια
και πού να πας;
Κανείς δεν θα σε πάρει αγκαλιά αν πέσεις
στην άκρη
χωρίς ταυτότητα και κάτι
ένα φυλαχτό, ένα τηλέφωνο στο περιλαίμιο
χωρίς αναφορές και -ας πούμε- 3:22 am

Αχ η παλιά φωτογραφία, η φωνή της, η αγάπη της
Η αυλή μας που εκτίσαμε, τα βιβλία σου, ο αγαπημένος σου αδερφός
και αχ, η άλλη μέρα.

(αφιερωμένο από την Miranda P. στον κάθε Trancer)
at
Labels: , , , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα