η ξαδέλφη μου η Ελλάδα

Ο/Η Miranda P. είπε...
Για να μην παρεξηγούμαι:

με το πρώτο μου σχόλιο ήθελα να καυτηριάσω τη λογική του άρθρου που ήταν επιθετική δίχως ίχνος διάθεσης αυτογνωσίας.

Φυσικά και στο γειτονικό υπό διαμόρφωση κρατικό μόρφωμα επικρατεί άκρατος μεγαλοϊδεατισμός και εξαπάτηση των ανθρώπων ως προς τα ζητούμενα συγκρότησης μιας συλλογικής ταυτότητας στον σύγχρονο κόσμο.

Από την άλλη, η φάρσα αυτή θεωρώ ότι αποτελεί επανάληψη της ιστορίας που έχουμε βιώσει στην Ελλάδα και... ακόμη δεν ελέγχεται. Δέστε την παραφορά με την οποία αντέδρασε η κοινωνία μας και οι επίσημοι φορείς σε σχέση με το γνωστό βιβλίο της Ιστορίας. Είμαστε ανασφαλείς στο βαθμό που η συλλογική ταυτότητά μας βασίζεται σε παρελθοντολογικούς μύθους και όχι σε ένα δυναμικό γίγνεσθαι.

Η υποκρισία που χαρακτηρίζει την επίσημη κυβέρνηση της χώρας μας, είναι η υποκρισία από την οποία διακατέχεται η κοινωνία μας. Ο φόβος της αλλαγής, η συντήρηση, η αποσιώπηση της διαφορετικότητας, η βάπτιση και αλλαγή ονόματος των Αλβανών εργατών προκειμένου να ταιριάξουν στο στερεότυπο, ο σεξισμός δίχως όρια, οι αλλοτριωμένες μειωνότητες, οι ανύπαρκτοι εξαρτημένοι της Ομόνοιας, το κουτσομπολιό στη θέση του δημόσιου λόγου... Όλα αυτά τα συμπτώματα ενός γκέτο, σχετίζονται με το φόβο και την άμυνα απέναντι στην πραγματικότητα.

Το Μακεδονικό είναι ένα "σπυρί", αλλά η αρρώστεια είναι βαθύτερη. Είναι η έλλειψη πολιτικού ρεαλισμού, η ανικανότητα έκθεσης των προβλημάτων στην κοινωνία και η ανάληψη δεσμευτικού διαλόγου ανάμεσα στους κοινωνικούς παίχτες.

Καταναλωθήκαμε σε υπερβολές για την δημιουργία εντυπώσεων. Δακρύσαμε για το μεγαλείο της χώρας μας εν μέσω ποδοσφαιρικών και Ολυμπιακών θριάμβων, διψασμένοι για επιβεβαίωση. Τί δακρύβρεχτο και συναισθηματικό έργο!

Δεν νοιαστήκαμε για τους λογαριασμούς που έπονται. Μας ένοιαζε κυρίως να μας δουν οι άλλοι ντυμένους με την βραδυνή τουαλέτα, να λαμπυρίζουν οι παγιέτες στα φώτα των πολυελαίων.

Θυμάμαι μια ξαδέρφη μου που τώρα ζει με αντικαταθλιπτικά, πως πάσχιζε να δειχτεί αγοράζοντας μοντέρνα ρούχα (εποχή '70). Πως χαλούσε ότι είχε και δεν είχε σε στολίδια, προκειμένου να φαντάζει επιθυμητή. Ακολούθησαν αποτυχημένοι γάμοι, κηδείες και μια λαμπρή κόρη! Ω, το θαύμα. Ένα εξαιρετικό νέο κορίτσι που μέσα από τα τραύματα κατάφερε να τελειώσει την Αρχαιολογία, επιβίωσε ως εθελόντρια σε κάποιο οργανισμό -επί δύο χρόνια!- προκειμένου να βελτιώσει το βιογραφικό της και αγωνίζεται σήμερα να βρει λεφτά για ένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Στην Αγγλία... (στο βάθος, η μαμά Ελλάδα κλαψουρίζει την ίδια ώρα, φωνάζει ότι δεν την αγαπάει κανείς και ζητά περισσότερα αντικαταθλιπτικά.)

Ο ναρκισσισμός είναι το πρόβλημα αγαπητοί φίλοι!
Και ο ναρκισσισμός δεν υποχωρεί χωρίς πολιτικοποίηση μέχρι το μεδούλι, χωρίς μόρφωση, χωρίς στροφή προς την πραγματικότητα.
Συμφωνείτε;
Και αν συμφωνείτε, τί πιστεύετε ότι είναι πιο σημαντικό; Να βρίζουμε τους Σκοπιανούς που θέλουν να μας μοιάσουν, ή να κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη και να δούμε ποιοι είμαστε, ποιά είναι τα δυνατά και ποια τα αδύνατα σημεία μας, ποιες οι προοπτικές μας...

Δεν είναι πιο σημαντικό να κάνουμε επείγουσα στροφή προς το μέλλον;

Γιατί χαντακώνουμε τους πιο ταλαντούχους νέους μας, γιατί τους διώχνουμε ελλείψει ευκαιριών, έρευνας, επενδύσεων σε δυναμικούς τομείς, ελλείψει πίστης στην πρωτοπορία κάθε είδους;

Αυτή τη στιγμή, έχω την αίσθηση ότι ζούμε μια κορύφωση όλου αυτού του ψυχοκοινωνικού δράματος. Φοβούμαι ότι η πορεία που ακολουθούμε μας επιφυλάσσει κι άλλα τραύματα τύπου "μικρασιατική καταστροφή", "χούντα", "μαύρο 89", ή σμήνη σχετικά ελεγχόμενων αναταράξεων (όπως αναλογεί σε ένα πιο σταθερό κράτος που ανήκει στην Ευρωπαϊκή ένωση). Όμως το μέλλον είναι άδηλο.

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά μας αντανακλαστικά.
Αργούμε φίλοι μου, αργούμε!

Όταν εξελέγη η κυβέρνηση Καραμανλή την πρώτη φορά, ένοιωσα να γκρεμίζεται μέσα μου η ελπίδα ότι η κοινωνία μας ήθελε πάση θυσία να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό. Το Πασόκ, όπως αποδείχτηκε, ήταν βυθισμένο στον κυβερνητισμό και υπήρχε μεγάλη διαφθορά, όμως η κοινωνική ατζέντα ήταν σε κάποια σημεία ξεκάθαρη. Ο Σημίτης ήταν αντίθετος στον ψυχισμό του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" -αν μη τι άλλο- ... εννοώ, ότι ως γνωστόν, ο Σημίτης είχε εκσυγχρονιστική ατζέντα. Αυτό ήταν κάτι που μάλλον ήταν καλό να συνεχιστεί, αλλά κυρίως να επεκταθεί και να συμπεριλάβει την κριτική και τις διορθώσεις που αναλογούν σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Προφανώς, δεν ήταν εφικτό. Υπήρχε η απόσταση, το χάσμα, η χαίνουσα πληγή μιας δεξιάς, αντιφιλελεύθερης, παραδοσιακής Ελλάδας που για να συμβαδίσει, χρειαζόταν να έρθει και πάλι στο προσκήνιο, να κάνει την δημόσια ψυχανάλυση που είχε ανάγκη. Και αυτό παρακολουθούμε.

Είναι επίπονο να βλέπεις τις διεργασίες αυτές. Είναι επίπονο να συνειδητοποιείς στο βάθος ότι το πρόβλημά μας σχετίζεται και με το γηραιόν της κοινωνίας μας. Οι νέοι είναι λίγοι και οι παλιοί είναι παντού στις θέσεις εξουσίας. Το όλο σύστημα δεν ανανεώνεται. Οι μετανάστες μας δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, δεν είναι μέρος της πολιτικής διαδικασίας ακόμη. Έτσι, δεν μπορούν να συνεισφέρουν.

Απέχει πολύ ακόμη η μέρα που οι μετανάστες μας θα παίρνουν πολιτικά αξιώματα και πρωτοβουλίες ανανέωσης.
Η πολυπολιτισμική και ανανεωτική Ελλάδα, που δεν θα τρέμει την "Μακεδονία" γιατί θα την έχει εντάξει στο δίκτυο των πανεπιστημίων της, στο δίκτυο της έρευνας, της τεχνολογικής πρωτοπορίας, στο ευρύτερο δίκτυο μιας συλλογικής δυναμικής δίχως σύνορα... η "μετα-Ελλάδα", είναι ακόμη ένα όνειρο και πιθανά, ένα όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί.

Ίσως, το μέλλον αυτής της χώρας να είναι να συρρικνωθεί σε ένα είδος κλαμπ Μεντιτερανέ και καζίνο, χώρος αδιαφανούς συνδιαλλαγής, πολιτικά ανύπαρκτος... περιθωριακή, ξενοδοχειακή μονάδα, δορυφόρος της Ευρώπης και ενεργούμενο, την ίδια στιγμή που η Τουρκία με ένα δυναμικό νεαρό πληθυσμό θα μετατρέπεται σε δυναμικό κέντρο εξελίξεων. Δεν ξέρω.

Εν πάση περιπτώσει, προκειμένου να επαληθευτεί το καλό σενάριο, επείγει μια μεταρρύθμιση που να βάζει τους νέους στο πολιτικό παιχνίδι με ΠΛΗΡΕΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ, να εισάγει τους νέους στο οικονομικό παιχνίδι του ρίσκου και της ανταμοιβής, να εισάγει τους μετανάστες στην πολιτική μας ζωή και να αποκομματικοποιεί την εκπαίδευση. Γρήγορα.

Comment by Miranda P. on press-gr.blogspot.com : 15 Φεβρουάριος 2008 4:01 μμ