Tuesday, January 25, 2011

ὀρθῶς γάρ ἐστι τῶν νέων πρῶτον ἐπιμεληθῆναι ὅπως ἔσονται ὅτι ἄριστοι -αχ Τίνα




([...]ἄρχεσθαι ὀρθῶς· ὀρθῶς γάρ ἐστι τῶν νέων πρῶτον ἐπιμεληθῆναι ὅπως ἔσονται ὅτι ἄριστοι, ὥσπερ γεωργὸν ἀγαθὸν τῶν νέων φυτῶν εἰκὸς πρῶτον ἐπιμεληθῆναι[...] -Σωκράτης/ Πλάτωνος Εὐθύφρων )

 
Έχω φίλη τινά φιλελεύθερον τε και φιλάνθρωπον ή μάλλον φιλόζωον. Ήγκικεν δε αύτη τω σημείω του τον αυτής γάμον διαλύειν εξ αφορμής ευρέσεως έξ κουταβίων ά εμάζευσε από σκουπιδοτενεκέ. Η πενθερά της έθεσε σαφώς το δίλημμα, ευκαιρία τρόπον τινά για την δυσφορούσα φίλη, αδράξασα δε ταύτην απεμακρύνθη της εστίας ...μαζί με τα 6 υιοθετημένα  απόκληρα μωρά. Μετακομίσασα εις τόπον χλοερόν εις Μεσογαίαν, διατήρησε δύο εκ τούτων, έχουσα διαθέσει τα υπόλοιπα σε φίλους -πλην ενός ο ηναγκάσθη παραδώσαι εις άγνωστον μέσω αγγελίας εις τον φιλόζωον τύπο.

Αι προθέσεις της ήσαν αγγελικαί, αφιερώθη δε στα ζώα με αυταπάρνηση και ότε ήγκικεν η ώρα εγένοντο εμβόλια και άλλα σχετικά γραφειοκρατικά πλην απαραίτητα ωσεί διαβατήρια, πιστοποιητικά και ότι έχρη.
Όμως, η άφρων δεν μερίμνησε ίνα διδάξη εις τα προσφιλή της ζωάρια ένα πρωτόκολλο ορίων και η συμπεριφορά τους έβαινε ες αεί απρόβλεπτος και αύξουσα κινδύνου διά τους επισκέπτας. Καθώς επρόσθεταν ούτα βάρος και μυϊκόν ιστόν, έφτασαν να φανώσιν αληθώς ως ήσαν: δύο μπάσταρδοι μεγαλόσωμοι κύνες συγγενέστατοι του είδους όν διατηρώσι παραδοσιακά βοσκοί εις ορεινά μέρη.
Η άξεστος και απρόβλεπτος συμπεριφορά των έκαμνε φωλέαν απρόσιτον τον οίκον της φιλενάδος μου και απετράπην έκτοτε της παραμικράς σκέψεως περί συνευρέσεων δια φιλικήν κουβέντα και καφέ. Τέτοιου μεγέθους ήταν ο φόβος που επεκράτη που συν τω χρόνω και αύτη η φίλη μου, συνειδητοποιήσασα την ζοφεράν ατμόσφαιρα του σαλονιού της, μετετόπισε τους σατανάδες εις την ταράτσα όπου και κατεσκεύασεν ευμεγέθη οίκον ανάλογον προς τας ανάγκας των λεόντων.

Συνεπέρανον δε τότε πως αληθώς ουχ αν ήρκεσαν ποτε αι καλαί προθέσεις, αλλά μεγάλη πειθαρχία απαιτούσιν οι νεανίες. Ώφειλαν δε άπαντες "διδάσκαλοι" επιμεληθήναι όπως μεταδώσωσιν αυτοίς εγκαίρως τας αρμόζουσας αρχάς διά την μετέπειτα ομαλή σταδιοδρομίαν των εις την ανθρώπινη κοινωνία.


Σημ. Το παραπάνω βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Αποτελεί άσκηση ειρωνίας σε σχέση με την παιδεία, το συναίσθημα... τον Σύριζα κι εν πάση περιπτώσει, απέλπιδα αλληγορία (χαριτωμενιά;) εν μέσω αυτού που επικρατεί εκεί έξω. Αν είναι κάποιος φιλόλογος κι επιθυμεί να διορθώση την "καθαρεύουσα"... buyrun!

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα