Wednesday, February 27, 2008

Ανωνυμίας εγκώμιον


Ανώνυμοι φίλοι ,


Είναι σαφές ότι η λεγόμενη ανωνυμία ταράζει τα πράγματα γιατί αυξάνει τον βαθμό ελευθερίας σε επίπεδα μη προσδιορισμένα και ως εκ τούτου επικίνδυνα για το κυρίαρχο σύστημα. Είναι σα να απορρυθμίζεται ένας ιεραρχημένος χώρος, ο χώρος της δημόσιας έκφρασης και ξαφνικά, μπορούν οι κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο σιωπηλοί και αποκλεισμένοι (ο κόσμος του "λόγου/raison" αλλά και του "α-λόγου/déraison" που σε κάποιες περιπτώσεις θα χαρακτηρίζονταν προληπτικά ως τρελοί, αλήτες, εγκληματίες), οι οποιοιδήποτε... να μιλούν και να καλούμαστε κάθε φορά μόνοι να αποφασίσουμε για τον εαυτό μας περί της αξίας των λεγομένων. Δηλαδή, να μάθουμε να "κρίνουμε" με απόλυτη ευθύνη.
Ας μην ξεχνάμε πως αυτό παραμένει ένα ζητούμενο: ο λόγος των άλλων, των Άλλων, εκείνων δηλαδή.. που δεν είναι Αυτοί. Καταλαβαίνετε;

Κάποιος έκανε ένα ειρωνικό σχόλιο (σε τηλεοπτική εκπομπή της ΝΕΤ), για τα μπλογκ. Συγκεκριμένα, ο κύριος Ανδρεαδάκης -αν το συγκράτησα σωστά- δήλωσε με έμφαση "επώνυμος" μπλόγκερ και συγγραφέας και είπε ότι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα λείπει η κουλτούρα που θα επέτρεπε την αυτορρύθμιση και ότι τελικά, τα μπλογκ βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση καρναβαλιού (φορούν μάσκες) και αναπαράγουν τις αρρώστειες της ελληνικής δημοσιογραφίας εν γένει.

Είναι σημαντικό να θυμηθούμε, λέω εγώ, τι ακριβώς είναι το καρναβάλι. Να σκεφτούμε ότι αποτελεί, ακόμη μια φορά, εκείνη την ελεγχόμενη στιγμή ανατροπής της συστεμικής ιεραρχίας. Μια στιγμή επικίνδυνης ελευθερίας, που φυσικά, ως ελεγχόμενη, προσωρινή κατάλυση του κανόνα... χρησιμεύει για να τον επιβεβαιώσει.

Ελπίζω, το καρναβάλι των ελληνικών και άλλων ιστοτόπων ελεύθερης έκφρασης να κρατήσει και επίσης, ελπίζω, να αποδειχτεί κάτι εντελώς διαφορετικό. Όχι ξέσπασμα, αλλά μέρος μιας διαδικασίας ανθρωπολογικής μετάλλαξης!

Δείτε κάποια κομμάτια περί ανωνυμίας στον ιστότοπο του Reconstruction.gr
Αυτά αναρτήθηκαν πολύ καιρό πριν προκύψει το τρέχον θέμα περί ανωνυμίας των blogger:

http://reconstruction.gr/actions_dtls.php/27

http://reconstruction.gr/actions_dtls.php/28

http://www.reconstruction.gr/news_dtls.php/10


Καλή συνέχεια Άγιε τάδε
Με πολλή συμπάθεια

Μιράντα
(http://miranda-p.blogspot.com)

Comment published at http://grbloopers.blogspot.com/
26 Φεβρουάριος 2008 7:58 μμ

at
Labels: , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα