Thursday, March 6, 2008

2 άγνωστοι








H/O ανώνυμος είπε:

Υπάρχουν στιγμές που καταλαβαίνεις
Επιθυμία για αποδοχή και αγάπη που δεν βρήκε ανταπόκριση
Σε βρίζουν οι φωνές, εσύ φταις

Πηγαίνεις στη γωνία
Όλη αυτή η προσπάθεια ήταν υπερβολική και δεν άξιζε δεν άξιζε διόλου τόση πολλή προσπάθεια για κάτι τόσο απλό

Βρίσκεσαι αντιμέτωπος με όλα τα ρεύματα, τη θάλασσα
δεν έχεις πλέον ελπίδα να επιζήσεις γιατί εδώ επέζησε ο τάδε και ο δείνα, και τώρα όλα τέλειωσαν.
Αφήνεις πίσω τον ορίζοντα, τους άλλους που επέζησαν, αυτούς που αγάπησαν και πείστηκαν
αυτούς που αγαπήθηκαν
και πείσανε
(και σέβονται τον εαυτό τους),
αυτούς που τους σέβονται

Η μια επιτυχία μετά την άλλη και η μια καλή κουβέντα μετά την άλλη, στο τέλος όλοι όσοι βρίζουν βρίζουν επειδή είναι ανόητοι
Και επιτέλους αναδύεται καθολικώς αποδεκτή αυθεντία.

Αφήνω πίσω τον ορίζοντα αυτόν και αποζητώ μια τρύπα που βγάζει στο κενό, εκεί που υπάρχει ακόμη η ελπίδα για ησυχία από σένα, εκεί που δεν υπάρχει το φόβητρο του στόματος εξ'ουρανού να βρίζει με το ακροχείλι λερωμένο από σάλια, εκεί
Αφήνω πίσω αυτό το βρωμερό, αδιάφορο, ξένο
πωρωμένο
τώρα
όπου κυριαρχείς εσύ

Η σιγουριά της επιτυχίας.
Την έχω νοιώσει σε διάφορους βαθμούς και ξέρω πόσο μακριά σε πάει από το μόνο πράγμα που είναι και δεν είναι, όπως κι εσύ, το τίποτα
Σε πάει στην άνεση
Τί να καταλάβεις για τα πράγματα που γίνονται στον κόσμο δίχως παρατήρηση, δίχως κανείς να τα ακούει να συμβαίνουν.

Μακριά από το όνομα που κουβαλάς
και τις επιδιώξεις να πάρεις στα χέρια σου όποιον θεωρείς αξιόλογο και να τον κάνεις καύσιμο. Άφησε μόνους κατά μέρος τους ανθρώπους, πάψε να εξασκείς το γαμημένο σπορ που σου έμαθε ο γέρος όταν σε τράβηξε έξω από τη μοναξιά σου, έξω από το σκοτάδι σου και σου είπε άντε να διώξεις τα ζώα απ' την αρένα, στάσου στη μέση ουρλιάζοντας, να δεις πως θα λάμψεις έχοντας όλα με το μέρος σου, έχοντας όλα αυτά τα ζώα τα τρομαγμένα μέσα κι έξω, βαδίζοντας στα χνάρια του ασπρομάλλη με το περισσό ταλέντο
στην αφόδευση,
τη λήψη,
την απόσπαση χαράς από τους εραστές του

Βρέθηκες στην ίδια θέση
Δραγουμάνε
της δικής σου βέβαιας, ικανής και πειστικής αλήθειας,
ερωτευμένε της αναπαράστασης που η επιθυμία μου για την εικόνα σου και μόνο
αντικαθρεφτίζει τη νέκρα της συνάντησης.
Καμμιά συνάντηση

Το τίποτα. Και από την άλλη το υπερπλήρες .

Κάθεσαι μόνος με τους φίλους σου ώρες, κάθε στιγμή γεμάτη με έρευνα και έπειτα, πίσω εκεί στο βάθος ο λογαριασμός που δεν θα άφηνες με τίποτα, όπως και όλοι μας, το ίδιο αυτό θα κάναμε
Ο γαμημένος ο λογαριασμός
που τον χρειάζομαι να μην πεινάσω -ακόμη αναρωτιέμαι τί θα γίνω. Η απελπισία σου εσένα απαντήθηκε μια και καλή
Η σιγουριά σου σε έκανε αφέντη να κοιτάς τα πόδια σου με τόση γοητεία γραμμένη εκεί στα μάτια σου,
με τα σκοτεινά σύμβολα -δεν φοβάσαι λέει τίποτα τώρα, ακεραιότητα και άλλη περισσότερη δουλειά
Τα λόγια σου είναι πολύ μεγάλα
Κι αυτοί εδώ, οι ντόπιοι, οι ουρανοκατέβατοι, οι ανίκανοι και ζορισμένοι, τρελοί από επιθυμία για κάτι ανώτερο χωρίς πολλή και ιδιαίτερη προσπάθεια, όλοι
Στην ουρά να δουν το ένα και μοναδικό
να βγαίνει από την τρύπα να κουνιέται να κουνιέται
Στο διάβολο
το ένα
(που βγαίνει από την τρύπα και κουνιέται δίχως να σκέφτεται καθόλου το διαολεμένο κρύο στη Συγγρού)
που είναι εκατομμύρια φορές πιο αγαπημένο
Αρχικά

Η επιθυμία μου για σένα
Όχι από επιθυμία για οτιδήποτε, αλλά μονάχα από απέραντη λύπη
συν πλην
Από συμπόνοια

Ο σεβασμός τους είναι το ψέμμα που έχουμε ανάγκη και το χρήμα για απάγκειο
Έρευνα εσύ, έρευνα
Η αποδοχή τους είναι δηλητήριο. Πίστεψες ότι είσαι αυτό που λένε. Σε πληρώνουν και αποδέχεσαι. Κάνεις κινήσεις σα να ήσουν ζωντανός.
Έρευνα εσύ, έρευνα
Αχ πως πονά η καρδιά μου για τα πράγματα, τα περαστικά, τα περασμένα
Που στοιχειώνουν κάθε πέρασμα του κόσμου με φωνές. Απίστευτες φωνές και συγκινούν. Η συγκίνηση, τα επιτεύγματα, η επιθυμία
Έρευνα εσύ, έρευνα, τρομάρα σου, πιστεύεις ακόμη τα ωραία πόδια σου
Καθισμένος σε καναπέδες, σωρειασμένος σε ξαπλώστρες, απλωμένος σε διαμερίσματα πολυτελείας που έχω χρόνια να δω, ταξιδεύοντας ειδική θέση στο αεροπλάνο (αυτηνής το μαλλί μέσα στα πράγματά σου), σεβασμός πάνω από όλα στο μεγάλο αριστούργημα του έρωτα που ένοιωσες νέος για τον ταύρο
Σκέψου διάολε να είχε υπάρξει κάτι
Να ήμουν λέει στη θέση του μαλάκα που σεβόταν εξ αιτίας σου τις τέχνες
Και καλά αυτό, αλλά να πάθει ότι έπαθε, να πέσει μόνος στο κενό, στην τηλεόραση
Έτεινε ο άμοιρος να γίνει μέγας, να αγιάσει μέσα στο δικό σου τούνελ από περιττώματα

Ολόκληρο το έθνος ένα μέτριο μικρό βιβλίο με δύο κουβέντες μικρές όπως αυτές που αρθρώνει μια στιγμή η αυτόματη ευγένεια
Σε δίδαξαν να είσαι το λιοντάρι των εθνών και είπες ένα "γειά σου" καθώς πρέπει

Η αναγνώριση θα ήταν έρωτας και σωτηρία
Αλλά δεν έχει τέτοια ωραία -να μη σκοτώσει η ευτυχία κι άλλο

είμαστε απλά 2 άγνωστοι
at
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα