Wednesday, July 16, 2008

Με καθαρό αίσθημα (επίλεξε σύμμαχο)



Αρνούμαι τις συναισθηματικές αντιδράσεις και με ενδιαφέρει μόνο μια πολιτική θεώρηση.

Υποστηρίζω ότι δεν απειλούμαστε από την ελευθερία λόγου και έκφρασης. Τί άλλο να κάνω, υποστηρίζω τα αυτονόητα: ότι αυτό που απειλεί όλους μας είναι η πολιτική παρακμή μέσα στην οποία ζούμε.

Σαφώς, πασχίζω να υπερασπιστώ την ελευθερία μου (σε καθημερινή βάση) από εκμεταλλευτές και κηδεμόνες και αυτό προϋποθέτει συγκρούσεις και έχει συνέπειες, καθώς και περιστασιακούς συμβιβασμούς και οπωσδήποτε ήττες. Φυσικά, δεν με ενδιαφέρουν οι λυκοσυγκρούσεις και οι αλαλαγμοί στο διαδίκτυο.

Αντιλαμβάνομαι όμως την κοινωνία πρακτικά και χειροπιαστά, σαν καθημερινή παραγωγική πρακτική και ταξικό βίωμα (και όχι μέσα από ιδεαλιστικά σχήματα με αποκορύφωμα τον εθνικό μεγαλοϊδεατισμό που οδήγησε σε καταστροφές και χούντες) ...επίσης, αντιλαμβάνομαι την κοινωνία δίχως αυστηρά παγιωμένη ταξινόμηση των ομάδων και των ατόμων, καθώς οι ομαδοποιήσεις στην εποχή μας έχουν δυναμικά χαρακτηριστικά και διανυσματική διασπορά. Αυτός είναι βέβαια και ο λόγος που μεγάλες μάζες ανθρώπων βρίσκονται σε αδράνεια και αποπροσανατολισμό.
Η διαφορικότητα των ταυτοτήτων αποτελεί πολιτικό σύμπτωμα και στρατήγημα.
Φυσικά, επειδή κάθε στρατηγική παράγει και την αντίθεσή της, παρατηρούμε την έκρηξη της λεγόμενης τυχαίας και παράλογης βίας που επονομάζουν ασύμμετρη.

Ο αγώνας για καθαρότητα αντίληψης, ανεξαρτησία κρίσης και ορθολογισμό είναι πολύ δύσκολος σε εποχές δημοκρατικού ελλείμματος. Περνά μέσα από την (ουσιαστικά και βιωματικά) συγκρουσιακή ανίχνευση των δυνάμεων και όχι μέσα από δήθεν συγκρουσιακά σχήματα όπως κομματικές ταυτότητες.
Επιτυγχάνεται με το ένστικτο, την εγρήγορση, την κατά Μπερξόν παρουσία. Διαλέγω τον σύμμαχό μου και τον αντίπαλό μου με γνώμωνα το καθαρό αίσθημα.

Αν σας κατηγόρησα για φοβικά σύνδρομα, δεν είπα βέβαια να μην υπερασπιστούμε την πατρίδα μας, αλλά θα πρέπει να την υπερασπιστούμε με μέτρο και γνώση, απέναντι σε πραγματικές απειλές.

Η πατρίδα μας απειλείται από τί;
Ποιές είναι οι αξίες που υπερασπιζόμαστε;

Εσείς αισθάνεστε πως απειλείστε ως άτομα και (ως συλλογικότητα;) από συνομωσίες και εξωγενείς παράγοντες.

Εγώ σας επιστώ την προσοχή σε αυτό που κατά τη γνώμη μου και βάσει της κλασικής/υλιστικής πολιτικής θεωρίας και του ορθολογισμού (βλέπε Δημόκριτος, Αριστοτέλης, Αντιφών, Πρωταγόρας) αποτελεί το συμφέρον μιας δημοκρατικής πόλης.

Ο Πρωταγόρας έθεσε το θέμα της υπεράσπισης της δημοκρατικής πόλης. Είναι εκείνος που υποστήριξε ότι η πολιτική τέχνη ήταν αυτή που επέτρεψε στους ανθρώπους να επιβιώσουν και ότι η ουσία της είναι η ισονομία.

Στο κείμενο "ανωνύμου" που διέσωσε ο Ιάμβλυχος (αποδίδεται από μερικούς και πάλι στον κλασικό σοφιστή) ο συγγραφέας απευθύνει δριμύτατη κατηγορία ενάντια σε εκείνους που αδιαφορούν για την παραγωγική δραστηριότητα και το ρίχνουν στην κερδοσκοπία. Συνδέει έτσι την οικονομία με την ύπαρξη και τη λειτουργία της δημοκρατικής πόλης.

Μου αρέσει να επιστρέφω στις πηγές, ειδικά όταν υπάρχει θολή ατμόσφαιρα.

Οι εχθροί της Ελλάδας (όπως και κάθε ευνομούμενης και ως εκ τούτου "μη ανασφαλούς" πολιτείας) είναι όσοι καπηλεύονται την εξουσία και όσοι κερδοσκοπούν.

Δυστυχώς, παγκόσμια και τοπικά, έχει επικρατήσει ένα τέτοιο συνάφι και αυτό είναι ενδεικτικό της πολιτικής ατμόσφαιρας (ατμόσφαιρα πολέμου) που ευνοεί όπως είπα "κάποιους" και όχι το ευρύτερο σύνολο.

Αναρτήθηκε στο press-gr.blogspot.com, ημερομηνία: 13 Ιούλιος 2008 3:20 μμ

ως σχόλιο σε ανάρτηση με τίτλο "συνάντηση σκοπιανών στη φλώρινα"

φωτο. Femina Ridens (Frightened Woman, 1969) Piero Schivazappa
at
Labels: , , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα