Μιλούσα πριν ένα χρόνο περίπου με ένα έφηβο που ανήκει στη δεύτερη γενιά των μεταναστών (αν θυμάμαι καλά η μητέρα του ήταν από τις Σεϋχέλλες). Το παιδί είχε νέγρικα χαρακτηριστικά και σκούρο σοκολατί χρώμα. Επίσης, ήταν Έλληνας και ικανότατος χρήστης της γλώσσας μας.
Πάνω στη συζήτηση κάποιος τον συμβούλευε να αγωνιστεί για ισονομία και του επέστησε την προσοχή ότι αυτά τα πράγματα παίρνουν χρόνο.
Οπότε γυρνάει το παιδί και λέει "μου ζητάτε δηλαδή να αφιερώσω τη ζωή μου, ή να θυσιάσω ένα μέρος της παλεύοντας με προκαταλήψεις που βρίσκω ανόητες και μου προξενούν ανία; Εγώ έχω τα ενδιαφέροντά μου, θέλω να ασχολούμαι με αυτά και να αναπτύσσομαι και να διασκεδάζω σαν κανονικός έφηβος, δηλαδή, να ζω απλά όπως νιώθω και όχι να σηκώσω κάποια αγωνιστική σημαία διεκδικώντας όσα μου φαίνονται αυτονόητα! Στο κάτω κάτω, θα σηκωθώ να φύγω από δω και θα πάω σε κάποιο πανεπιστήμιο, σε μια άλλη πόλη, σε μια άλλη χώρα, κάπου να μην υφίσταμαι εξαναγκασμούς που δεν συμβαδίζουν με την εποχή αυτή, αλλά μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν..."
Τον κοιτούσα κάπως σαστισμένη, γιατί συμφωνούσα μέσα μου μαζί του. Λογικό δεν είναι να ονειρεύεται να βρεθεί σε ένα μεγάλο πανεπιστήμιο ή σε μια πολυπολιτισμική μητρόπολη όπου θα μπορούσε ίσως να εφαρμόσει το εξαιρετικό μυαλό του στη λύση περίπλοκων σύγχρονων προβλημάτων;
Όμως, σκεφτόμουν ότι πέρα από τις επιλογές που μπορεί να έχει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, τα προβλήματα θίγουν και πολλούς άλλους που είναι λιγότερο ή περισσότερο ευάλωτοι. Άνθρωποι που ενώ θέλουν να ζήσουν απλά και τίμια, στη διαδικασία βρίσκονται εγκλωβισμένοι.
Τί να πω λοιπόν εν προκειμένω στο παιδί;
...ότι συμφωνώ πως όπου και να βρεθεί, αξίζει να είναι προσηλωμένος στα ωραία πράγματα... -που κατ'εξοχήν ταιριάζουν στη στιγμή... είτε είναι ηδονές, είτε γνώση, περισυλλογή, σιωπή, οι μεταξύ τους συνδυασμοί και οτιδήποτε- αλλά να μην ξεχνά στη διαδρομή τους άλλους και κυρίως τους πιο ευάλωτους. Όσο πιο στενός γίνει ο κύκλος του κόσμου που μας αφορά, τόσο φτωχαίνει η ζωή και ξεπέφτει σε μηχανιστική επανάληψη.
...ότι έρχεται στιγμή που όλοι είμαστε αδύναμοι και αβοήθητοι. Ότι ο αγώνας για δικαιοσύνη αφορά κυρίως στους άλλους και μέσω των άλλων επιστρέφει σε μας -έστω ως δύναμη χαρακτήρα- τη στιγμή της ανάγκης. Ότι δίχως βαθύτερη ηθική αναζήτηση, η σκέψη γίνεται ρηχή και θολώνει η αντίληψη του ωραίου.
Ότι η μεγαλύτερη ήττα που μπορεί να υποστούμε είναι να αποξενωθούμε από ότι ευάλωτο διαθέτουμε.
Ότι όσο στοχαζόμαστε περί δικαίου και υπερασπιζόμαστε το δίκιο στην πράξη, τόσο προστατεύουμε την ευαισθησία μας και τη δημιουργικότητα μένοντας σταθερά μακριά από τη Σκύλλα και την Χάρυβδη που είναι η εγωπάθεια κι ο φόβος.
Comment posted by Miranda-p on gaynewsingreek.blogspot.com / ένα κείμενο που μοιράστηκε στα Εξάρχεια σε σχέση με την ομοφοβική επίθεση στο μπαρ querido cuckoo
The photo is a snapshot from Donnie Darko
Posts
1 comment:
asxeto apo hroma dermatos, ine krima pou oi efivoi SHMERA den ehoun auto pou ihan kapote (to 1960-70), diladi mian apopsi ya tin politiki, tin texni, ti zoi. Diavaza sti deutsche welle prin ligo kairo oti h twrinh genia newn tis germanias ine polu pio sintiritikh (patris-oikogeneia oi prwtes tous aksies) apo thn genia germanikis neolaias tou 70'. Den eho katalavei telikws pros ta pou odevei o dytikos politismos na pw tin alithia...To lew epeidh to mellon tha krithei apo ti twrinh neolaia. H opoia ehw tin aesthisi oti kimatai vathia h' zei mian varvarikou typou 'eutuxia'.
Post a Comment