Saturday, November 8, 2008

Πολιτικές θέσεις Γ. Βαλλιανάτου (από ΕΣΠΕ)

(στη φωτ. τρεις φίλοι από Νέα Υόρκη γλεντάνε τη νίκη Ομπάμα. 
© E. Mueller)


Δεν είμαι διόλου σίγουρη ότι οι διαφορετικές ομάδες και υπο-ομάδες, μπορούν δόκιμα να στεγαστούν κάτω από την ίδια ανθρωπιστική και κοινωνικά φιλελεύθερη ομπρέλα. Πιο συγκεκριμένα, αμφιβάλλω αν οι πολιτικά φιλελεύθεροι (liberal) ομοφυλόφιλοι μπορούν να ανεχτούν τους εθνικιστές και υπερσυντηρητικούς (οποιασδήποτε υποομάδας) ...και τούμπαλιν! Αναρωτιέμαι επίσης αν μερικοί σλαβόφωνοι Μακεδόνες από αυτούς που κινούνται οργανωμένα συντασσόμενοι συναισθηματικά και ιδεολογικά με ακραίους των Σκοπίων δεν έχουν πιο πολλά να μοιραστούν με αντίστοιχους δικούς μας που κινούνται στον χώρο της ακροδεξιάς, ή εν πάση περιπτώσει με τους κάθε λογής μη φιλελεύθερους υπερεθνικιστές.  Επομένως, θα διαφωνούσα με τον κύριο Βαλλιανάτο ως προς την αγιοποίηση εκ προοιμίου και την ομογενοποιημένη αναπαράσταση των μειονοτήτων. Βέβαια, συμφωνώ μαζύ του πως οφείλουμε να σεβόμαστε το δικαίωμα των ανθρώπων και των κοινωνικών ομάδων να μιλούν ελεύθερα και να υποστηρίζουν δημόσια τις θέσεις τους. Επίσης, οφείλουμε να αναπτύξουμε πολιτική υποστήριξης των πολιτισμικά ιδιαίτερων ομάδων κατά τρόπο που να αισθάνονται πως απολαμβάνουν ισονομία (ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις). Η Ελλάδα είναι εκ των πραγμάτων πολυπολιτισμική και αυτό μας ανοίγει δυνατότητες για το μέλλον... αρκεί να αγαπήσουμε τον εαυτό μας με όλες του τις αντιθέσεις και να δουλέψουμε δημιουργικά και με ευφυία. Ας τελειώνει πιά η ύβρις της Ελληνο-ορθόδοξης αρχαιοπρεπούς ουτοπίας των συνταγματαρχών, του Μεταξά, ή στην καλύτερη περίπτωση η εξιδανικευμένη Ελλάδα των ρομαντικών ποιητών. Η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή χώρα με μεγάλες και ευρύτερες αναφορές και θα ήταν καλό να επικεντρωθούμε στη μελέτη των αναφορών μας, στη διάνοιξη οδών, στην καλλιέργεια διαλόγου και όχι σε συμπλεγματική θωράκιση πίσω από τη παγιωμένη συνθλίβουσα υπεραξία. 


Ορίστε το απόσπασμα που αντέγραψα από την ιστοσελίδα του ΕΣΠΕ (ελληνικό παρατηρητήριο του Ελσίνκι).

Ομιλία Γρηγόρη Βαλλιανάτου στην ενότητα με θέμα: Διακήρυξη - Πολιτικές Θέσεις
(7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - 5 Μαρτίου 2005)
video: http://www.pasok.gr/portal/gr/7osyn/video.asp?id=204
απομαγνητοφώνηση: http://www.pasok.gr/portal/gr/7osyn/5000701/17818/1/7/1/showdoc.html

«Φίλες και φίλοι σύνεδροι, ο μεγάλος και φιλόξενος χώρος αυτού του συνεδρίου χθες φιλοξένησε ένα στρογγυλό τραπέζι της κοινωνίας των πολιτών.(1) Της κοινωνίας των πολιτών ή αλλιώς των παραλειπόμενων Ελλήνων. Συμπολίτες μας από διάφορες οργανώσεις εξέφρασαν τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες τους. Οι συμπολίτες μας ανάπηροι ανέφεραν ότι θεωρούνται πολίτες με μειωμένη δικαιοπρακτική ικανότητα και με μειωμένη δυνατότητα πρόσβασης κοντά μας. Ήδη η πρόσβασή τους στο συνέδριό μας έγινε από την πίσω πόρτα. Οι συμπολίτες μας που δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ζήτησαν να κατανοήσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι που δεν είναι Χριστιανοί, που είναι από Δωδεκαθεϊστές έως Σαϊεντολόγοι ή Βουδιστές ή άθεοι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι συμπολίτες μας Αρβανίτες και Βλάχοι ζήτησαν να προστατευτεί και να διδάσκεται η γλώσσα τους για να μην χαθεί μια πλούσια ελληνική κουλτούρα. Οι συμπολίτες μας Τσιγγάνοι ή Ρομά ζήτησαν να καταλάβουμε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι συμπολίτες μας Εβραίοι ζήτησαν να καταλάβουμε τον υπαρκτό λαϊκό αντισημιτισμό που υπάρχει στα έντυπα και την τηλεόραση. Οι συμπολίτες μας της μειονότητας που θεωρούν ότι είναι Τουρκικής εθνότητας ζήτησαν να έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται έτσι, το ίδιο και οι συμπολίτες μας Μακεδόνες.
Οι συμπολίτες μας Ομοφυλόφιλοι, Λεσβίες και Τρανσέξουαλ ζήτησαν να αναγνωριστεί η συμβίωσή τους, ζήτησαν να υπάρχει σεξουαλική αγωγή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Όλοι εμείς είμαστε διαφορετικοί, οι παραλειπόμενοι Έλληνες είμαστε όλοι εμείς. Σας ευχαριστώ.»

(1) Σημείωση ΕΠΣΕ: Αίθουσα διαλόγου ΜΚΟ Παρασκευή 4/3/2005 12:00-14:00 (βλπ. http://www.pasok.gr/portal/gr/7osyn/17421/2/1/showdoc2.html).

No comments:

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα