Friday, January 9, 2009

Προσωπικό γραμματάκι από το Facebook


Hey Κ. μου σ'ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που έχεις κάτι τόσο όμορφο να ατενίζεις στο άμεσο τοπίο, δηλαδή βασικά τα παιδιά σου. Χαζεύω κι εγώ καμιά φορά κανένα πλάσμα από δω κι από κει και ξεχνιέμαι για λίγο!

Όμως, έχω πολύ ελεύθερο χρόνο :) και όπως καταλαβαίνεις, ακολουθώ μια πορεία μοναξιάς που παίρνει τη μορφή μιας συνειδητότητας η οποία συνηγορεί στην έλλειψη οποιουδήποτε δεσμού, ή και οποιασδήποτε ψευδαίσθησης, αν δεχτούμε βέβαια ότι η συνείδηση δεν αποτελεί την κατ'εξοχήν ψευδαίσθηση.

Βασικά, δυσκολεύομαι να υπερασπιστώ τον εαυτό μου απέναντι σε μια πραγματικότητα που με πιέζει με κάθε τρόπο χωρίς να μου προσφέρει ελπίδα. Διαρκώς μου ζητάνε μεταφράσεις και εξυπηρετήσεις και δυσκολεύομαι να πω όχι. Διαρκώς μου χαμογελούν σα να βλέπουν κάποια παράσταση που τους αρέσει και μετά η παράσταση τελειώνει και αδειάζει το θέατρο.

Οι άνθρωποι μοιάζουν με φαντάσματα σε αυτό το τοπίο. Ξενυχτώ παρακολουθώντας Al Jazeera στο pc και θαυμάζω τα τεκταινόμενα στο συμβούλιο ασφαλείας. Μου αρέσουν αρκετά οι δημοσιογράφοι τους. Εν τω μεταξύ, οι της Ελληνικής πολιτικής κάνανε ανασχηματισμό και οι της αντιπολίτευσης μπλα μπλα και οι της ...χαχα αριστεράς που καταχάρηκαν την επανάσταση μπλα μπλα, και οι φοιτητικές παρατάξεις! (sic) μπλα μπλα κλπ

Αν το ήξερα όλο αυτό εδώ και 20 χρόνια, θα είχα πιθανά επιλέξει μια πολύ πιο συγκροτημένη καριέρα, ώστε τουλάχιστον να ήμουν τώρα σε κάποια ...θέση και να μπορούσα να νομίζω ότι είμαι και να πιστεύω ότι είμαι και να είμαι κάποια! Δηλαδή, να βλέπω τα πράγματα με κάποιο συμφέρον και να κάνω κάτι πέραν του να ατενίζω την πραγματικότητα.

Αυτή είναι η πιο απίστευτα δύσκολη θέση. Η θέση του παρατηρητή. Είναι η φυλακή και η αλήθεια του κενού, δηλαδή το κενό της αλήθειας.

Ελπίζω λοιπόν, ελπίζω, αυτή τη χρονιά, να συναντήσω έστω έναν άνθρωπο που να μην είναι απλά φάντασμα! Κάποιον να με κρατήσει στη γη.
ΧΧ

Μεταξύ μας όλα αυτά!
at
Labels: ,

1 comment:

Anonymous said...

Έτσι ακριβώς.

January 11, 2009 at 9:34 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Πηγή έμπνευσης: http://www.tvxs.gr/v12751

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ακόμη μια προσφορά στο μέλλον της πατρίδας μας (heimat)

Εμβόλιμη εισαγωγή/σύνοψη:
Βρίσκω αλλού ξημερωμένο όποιον δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη της βιωματικής σύνδεσης ανάμεσα στον τραγουδοποιό ή λαϊκό μουσικό και τον κόσμο. Η Lhasa τραγουδά σε δυο τρεις γλώσσες, αλλά είναι όλες δικές της, έχει ζήσει και ζει μέσα σε αυτές τις γλώσσες. Από την άλλη, η Αρβανιτάκη για παράδειγμα αγγίζει πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ελληνικά. Γιατί; Μα βέβαια, επειδή δεν μαϊμουδίζει, αλλά έχει αυθεντική φωνή που συχνά υπερβαίνει τα γλωσσικά και πολιτισμικά σύνορα, κάτι που ισχύει για κάθε μουσικό που έχει τα πόδια του στη γη, στο συγκεκριμένο, σε κάποιο πραγματικό τόπο. Από μια τέτοια στέρεη βάση μπορείς να ξεκινήσεις για να κάνεις όλων των ειδών τα πειράματα, αλλά προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσεις το έδαφος όπου πατάς. Όλα τα υπόλοιπα είναι συμπώματα μιμητισμού, ναρκισιστικά πειράματα στο κενό.


...Λοιπόν, συνήθως δεν γίνομαι bitchy,
αλλά, επειδή έχει παραγίνει το πράγμα με την φόρα γε-γε των πολιτισμικών παραγωγών με όνειρα διεθνούς μεγαλείου (optional κομπολόϊ ή φράτζα) που χουρχουρίζουν ανοιχτόστομα καταπίνοντας το τελευταίο αφόδευμα του ΝΜΕ* αν βγαίνει ακόμα η χαζοφυλλάδα και καταντήσαμε τη Μόνικα ανίκανη να ψελλίσει το όνομά της χωρίς proforah... ήθελα να σας πω ότι τα αγγλοκεντρικά γκρουπάκια ψιλοανακατέβουν τη σούπα των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες δεκαετίες της naive έκφρασης (λουλούδια, από τ'αυτιά ως την κωλότσεπη του Μόρισσι...), όταν ακόμη η κουλτούρα έβγαινε κυρίως από την μεταμοντέρνα Δύση και νομίζαμε ότι αυτή η μαυρίλα, η παραφορά, η θλίψη που ψυχανεμιζόταν το τέλος της ηγεμονίας της, αποτελούσε κοσμικό επιφαινόμενο, αυτό που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "universal".

Η ποπ κουλτούρα βεβαίως βεβαίως, αργοπορώντας όσο έμενε κυρίαρχη η ΤV και με απίστευτη επιτάχυνση (να μη σκεφτώ καν τι γίνεται πια, στα χρόνια του Web2), έφτασε αισίως στον τοίχο του φυσικού ήχου, στον θόρυβο, στην απρόσωπη κυβερνοποπ, στα τυχαία ηχητικά συμβάντα... ξεπήδησαν οι πραγματικά ζωντανές και αυτονομημένες σκηνές fusion από την Βαρκελώνη μέχρι τη Λαχώρη και το Τόκυο. Πήρε φωτιά το τοπίο, εξατμίστηκε όλο. Και κολυμπάμε πια σε αυτό το ψυχονέφος... κολυμπάμε δίχως υποχρεώσεις σε άλλον πέρα από τη συνείδησή μας, σίγουρα δίχως σιγουριά, δίχως γνώση που να μην επιδέχεται αμφισβήτηση.

Έρχονται τώρα καθυστερημένα κάποιοι νοσταλγοί του μαζικού ροκ και της αυθεντίας... (οι λάτρεις του μπλε χαπιού) να μας πουλήσουν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Nice old expression. Το ίδιο κάνουν και τα έμο υβρίδια, δεν λέω. Αρσενικό και θηλυκό, γιν γιαν. Nαι, ήθελα λοιπόν να πω, ότι it's OK, όποιος θέλει να πληρώσει για να χαζέψει τους περιφερόμενους με το τελευταίο χιτάκι, σιντάκι, ποντκαστάκι κλπ, ...it's OK, όποιος θέλει θα το κάνει και θα κατεβάσει και μερικές μπύρες και από κει και πέρα θα του αρέσει ότι κι αν κουδουνίζει μέσα στα αυτιά του, όπως γινόταν πάντα. Όμως, μη μας ζαλίζετε άλλο με το τελευταίο trend se agglikia glwssa... υπερθεματίζοντας αναίσχυντα! Γιατί εκεί που βρεθήκαμε ο κόσμος σήμερα... Τί αξίζει να ακούει κανείς;
Τί, πώς, πού...

Αφού μπορεί να κάνει remix κανείς την ίδια του τη ζωή, σερφάροντας στα δαιδαλώδη φιορδ με Σομαλούς και άλλους πειρατές, μαθαίνοντας καθημερινά κόλπα και ρουφώντας την μεμοραμπίλια που σέρνεται άπλετη στο διαδίκτυο: να βρίσκεται με τους φίλους του (επιτρέψτε μου: Gal Kosta, Shostakovich, Bliki Circus, Edgard Varèse, 武満徹, Henryk Górecki, Nusrat Fateh Ali Khan u know what I mean) ή μόνη/ος, με ένα καλό ζευγάρι ηχεία και να απολαμβάνει σύμμεικτα περιβάλλοντα, βιολογικών φρούτων με κρασί, πνοές φρέσκου αέρα, ησυχίας, ένα κίτρινο βιβλίο μέχρι να δύσει ο ήλιος και άμα λάχει, έναν υπνάκο, ακόμη και γιόγκα.

Κοινώς,
το τί σαρώνει την υφήλιο (πέρα από τη βλακεία),
το τι είναι διάφανο με υψηλές προδιαγραφές (πέρα από την κουνουπιέρα μου),
το τι αποτελεί ρευστό μεθυστικό ρόφημα (πέρα από το τσάι Ντε Νι) και
το τι είναι ασεβές (πέρα από την άρνηση να παραμυθιαστούμε κατά παραγγελία),

τα τέσσερα ως άνω και πολλά άλλα, αποτελούν σειρά ερωτημάτων που επιδέχονται πολλαπλές λύσεις, κατά τρόπο που αν ήταν πολυώνυμο δεν θα είχε απαραίτητα γραφική παράσταση συγκλίνουσα στα γκισέ κάποιου διασκεδαστηρίου ή άλλης νυχτερινής πίστας.

Καλή τύχη σε όλα τα παιδιά, καλή προσγείωση στα έπεα**.




*νάσιοναλ μιούζικαλ εξπρές
**πτερόεντα